Abd al-Rahman ibn Abd Allah al-Arhabi
Abd al-Rahman ibn Abd Allah al-Arhabi | |
---|---|
Rayuwa | |
Sana'a |
Abd al-Rahman ibn Abd Allah al-Arhabi (Larabci: عبدالرحمن بن عبدالله ارحبی) ya yi shahada a Karbala.
Zuri'a[gyara sashe | gyara masomin]
Abd al-Rahman ɗan Abd Allah Arhabi ne. Arhab ya kasance ɗaya daga cikin shahararrun reshe na ƙabilar Shi’a ta Banu Hamdan.[1] Abd al-Rahman ya kasance mai tasiri a Kufa[2] wanda yana cikin sahabbai Ali bin Abi Talib[2] da Husaini bn Ali.[3] An ruwaito sunansa ta hanyoyi daban-daban kamar su Abd al-Rahman al-Kudari,[4] Abd al-Rahman ibn Abd Allah al-Arhabi,[5] da Abdurrahman bn Ubayd al-Arhabi.[6]
Sahabi Muslim ibn Aqil[gyara sashe | gyara masomin]
A lokacin da Hussaini bn Ali ya ki bai wa Yazid bn Mu’awiya mubaya’a, ya tafi Makka, mutanen Kufa suka rubuta wasiqa domin su gayyaci Hussaini zuwa Kufa. Abd al-Rahman bn Abdillah da Qays bn Mushir na daga cikin waxanda mutanen Kufa suka aike da haruffa 53[7] kamar yadda wani rahoton ya ce, haruffa 153 ko haruffa 50 zuwa ga Hussaini.[6] Abin da ke cikin waɗannan wasiƙun duka shi ne kiran sa ya tafi Kufa. Sun shiga Makka a ranar 10 ko 12, 60 ko Yuli 680.[8]
Dangane da wasikun Kufawa, Hussaini ya yanke shawarar tura Muslim bn Aqil zuwa Kufa domin auna irin goyon bayan Kufan. Muslim bn Aqil ya samu rakiyar Qays bn Mushir al-Saydawi, Abdurrahman bn Abd Allah, da Umarat bn Ubayd al-Saluli a tafiyarsa zuwa Kufa.[9] Bayan Muslim bn Aqil ya yi shahada, Abdurrahman ya bar Kufa a asirce ya shiga ayarin Hussaini.[10]
A yakin Karbala[gyara sashe | gyara masomin]
A ranar Ashura ne Abdurrahman ya kashe wasu daga cikin sojojin Umar bn Sa’ad tare da raunata su. Yana daga cikin shahidan harin farko na makiya.[11] Banu Asad ya binne gawarsa tare da sauran shahidan Karbala a cikin kabarin gamayya na shahidan. An ambaci sunansa a cikin Ziyarah al-Nahiyya al-Muqaddasa a matsayin Abd al-Rahman bn Abd Allah bn al-Kudari al-Arhabi.[12]
Manazarta[gyara sashe | gyara masomin]
- ↑ al-Rassan. Tasmiya man qutil ma'a l-Husayn. p. 96.
- ↑ 2.0 2.1 Muḥammad ibn Ṭāhir, Samāwī. Ibṣār al-ʻayn fī inṣār al-Ḥusayn. p. 131.
- ↑ Ṭūsī. al-Rijāl. p. 103.
- ↑ Z̲abīḥ A. Maḥallātī. Fursān al-hayjā. 2. p. 234.
- ↑ Mufīd. al-Irshād. 2. pp. 37–39.
- ↑ 6.0 6.1 Abū Ḥanīfah Aḥmad ibn Dāwūd al-Dīnawarī. al-Akhbār al-ṭiwāl. p. 229.
- ↑ Tabari. Tarikh tabari. 5. p. 352.
- ↑ Mofid. Al Irshad. 2. p. 37.
- ↑ Mofid. Al irshad. 5. p. 48.
- ↑ Mofid. Al irshad. 2. p. 39.
- ↑ Muḥammad ibn ʻAlī Ibn Shahrāshūb. Manāqib Āl Abī Ṭālib. 3. p. 260.
- ↑ Majlisi. Bihar Al-anwar. 45. p. 73.