Abd al-Rahman ibn Abd Allah al-Arhabi

Daga Wikipedia, Insakulofidiya ta kyauta.
Abd al-Rahman ibn Abd Allah al-Arhabi
Rayuwa
Sana'a

Abd al-Rahman ibn Abd Allah al-Arhabi (Larabci: عبدالرحمن بن عبدالله ارحبی) ya yi shahada a Karbala.

Zuri'a[gyara sashe | gyara masomin]

Abd al-Rahman ɗan Abd Allah Arhabi ne. Arhab ya kasance ɗaya daga cikin shahararrun reshe na ƙabilar Shi’a ta Banu Hamdan.[1] Abd al-Rahman ya kasance mai tasiri a Kufa[2] wanda yana cikin sahabbai Ali bin Abi Talib[2] da Husaini bn Ali.[3] An ruwaito sunansa ta hanyoyi daban-daban kamar su Abd al-Rahman al-Kudari,[4] Abd al-Rahman ibn Abd Allah al-Arhabi,[5] da Abdurrahman bn Ubayd al-Arhabi.[6]

Sahabi Muslim ibn Aqil[gyara sashe | gyara masomin]

A lokacin da Hussaini bn Ali ya ki bai wa Yazid bn Mu’awiya mubaya’a, ya tafi Makka, mutanen Kufa suka rubuta wasiqa domin su gayyaci Hussaini zuwa Kufa. Abd al-Rahman bn Abdillah da Qays bn Mushir na daga cikin waxanda mutanen Kufa suka aike da haruffa 53[7] kamar yadda wani rahoton ya ce, haruffa 153 ko haruffa 50 zuwa ga Hussaini.[6] Abin da ke cikin waɗannan wasiƙun duka shi ne kiran sa ya tafi Kufa. Sun shiga Makka a ranar 10 ko 12, 60 ko Yuli 680.[8]

Dangane da wasikun Kufawa, Hussaini ya yanke shawarar tura Muslim bn Aqil zuwa Kufa domin auna irin goyon bayan Kufan. Muslim bn Aqil ya samu rakiyar Qays bn Mushir al-Saydawi, Abdurrahman bn Abd Allah, da Umarat bn Ubayd al-Saluli a tafiyarsa zuwa Kufa.[9] Bayan Muslim bn Aqil ya yi shahada, Abdurrahman ya bar Kufa a asirce ya shiga ayarin Hussaini.[10]

A yakin Karbala[gyara sashe | gyara masomin]

A ranar Ashura ne Abdurrahman ya kashe wasu daga cikin sojojin Umar bn Sa’ad tare da raunata su. Yana daga cikin shahidan harin farko na makiya.[11] Banu Asad ya binne gawarsa tare da sauran shahidan Karbala a cikin kabarin gamayya na shahidan. An ambaci sunansa a cikin Ziyarah al-Nahiyya al-Muqaddasa a matsayin Abd al-Rahman bn Abd Allah bn al-Kudari al-Arhabi.[12]

Manazarta[gyara sashe | gyara masomin]

  1. al-Rassan. Tasmiya man qutil ma'a l-Husayn. p. 96.
  2. 2.0 2.1 Muḥammad ibn Ṭāhir, Samāwī. Ibṣār al-ʻayn fī inṣār al-Ḥusayn. p. 131.
  3. Ṭūsī. al-Rijāl. p. 103.
  4. Z̲abīḥ A. Maḥallātī. Fursān al-hayjā. 2. p. 234.
  5. Mufīd. al-Irshād. 2. pp. 37–39.
  6. 6.0 6.1 Abū Ḥanīfah Aḥmad ibn Dāwūd al-Dīnawarī. al-Akhbār al-ṭiwāl. p. 229.
  7. Tabari. Tarikh tabari. 5. p. 352.
  8. Mofid. Al Irshad. 2. p. 37.
  9. Mofid. Al irshad. 5. p. 48.
  10. Mofid. Al irshad. 2. p. 39.
  11. Muḥammad ibn ʻAlī Ibn Shahrāshūb. Manāqib Āl Abī Ṭālib. 3. p. 260.
  12. Majlisi. Bihar Al-anwar. 45. p. 73.