Hud (surah)
 Hud (surah) | |
|---|---|
| Surah | |
 | |
| Bayanai | |
| Bangare na | Al Kur'ani |
| Suna saboda |
Hud (en)  |
| Akwai nau'insa ko fassara |
11. Hud (en) da Q31204664 |
| Harshen aiki ko suna | Larabci |
| Full work available at URL (en) | quran.com… |
| Has characteristic (en) | Surorin Makka |
Hud (surah)[1] A (Larabci: هود, Hūd) shi ne sura ta 11 na Alqur’ani kuma yana da ayoyi 123. Yana da alaƙa a wani ɓangare ga annabi Hud. Dangane da lokacin wahayi da mahallin abin da aka yi wahayi (asbāb al-nuzūl), “surar Makka ce ta farko”, wanda ke nufin an yi imani da cewa an saukar da ita a Makka, maimakon daga baya a Madina.
Tafsiri[gyara sashe | gyara masomin]
Sura na 11 a cikin Al-Kur'ani mai girma ya bude da tattaunawa kan halayyar\dabi'ar dan Adam da kuma hukuncin da ke jiran wadanda suka sabawa Allah. Bayan haka, babban abin da ke cikin surar shi ne jerin labaran annabawa wadanda suka gargadi al’ummarsu da bin Allah, mutane suka nace wajen saba wa Allah, kuma Allah Ya yi musu azaba da kashe su.[2]
Labarin Nuhu[gyara sashe | gyara masomin]
Ayoyi 11:25-49 sun ba da labarin Nuhu da yadda mutanensa ba su gaskata dokokinsa na bin Allah ba. An nutsar da waɗanda suka kafirta a cikin ambaliya, wanda ya haɗa da ɗan Nuhu; Nuhu ya tambayi Allah game da wannan aikin, amma Allah ya tsauta wa Nuhu cewa jahilci ne kuma ya ce ɗan Nuhu “ba cikin iyalinsa ba ne.” Sura ta 66, At-Tahrim, ta yi karin bayani akan haka kuma ta ce matar Nuhu kafira ce a jahannama wadda ta yi rashin aminci ga mijinta 11:25.
An aiko Annabi Hudu zuwa ga mutanen 'Ad[gyara sashe | gyara masomin]
Ayoyi 11:50-60 sun yi magana game da annabi Hud, sunan sura. An aika shi zuwa ga AD, kabilar Omani wadda bisa ga tarihi ta ruguje a wani lokaci tsakanin karni na 3 da 6 AD. Ãd ba su yi ĩmãni da Hudu ba, kuma Hudu da waɗanda suka yi ĩmãni, Allah ne Ya kuɓutar da su, kuma Allah ya sãme su da "tsawa" daga sama.
Mutanen Samudawa da Annabi Saleh[gyara sashe | gyara masomin]
Aya 11:61-68 ta shafi mutanen Samudawa da annabi Saleh. Saleh ya yi ƙoƙari ya shawo kan Samudawa su tuba, amma kuma kafirai sun yi watsi da annabi. Saleh ya ba da rakumi a matsayin hadaya ta salama, amma ya ce a bar ta ita kadai. Idan wani abu ya same shi, za a hukunta mutane. An soke raƙumi, an kubutar da Saleh da waɗanda suka yi imani, kuma an ɗora wa waɗanda suka kafirta wuta da "tsãwa daga sama."
Saduma da Gwamrata[gyara sashe | gyara masomin]
Sigar Kur'ani ta labarin Saduma da Gwamrata na Littafi Mai-Tsarki yana cikin ayoyi 11:69-84. An ba wa Ibrahim da Sara labarin haihuwar ɗansu da jikansu mai zuwa (Ishaku da Yakubu), bayan haka suka roƙi jinƙai ga mutanen Lutu. Allah ya ki yarda, ya ce ba za a iya kawar da azaba ba. Lutu ya ba da ’ya’yansa mata (na aure) ga mutanen Saduma, amma suka amsa da rashin jin daɗi suka ce “kun san abin da muke so.” Wataƙila.[3]
Luwadi[gyara sashe | gyara masomin]
Ayoyi 11:80-84 ta tabbatar da labarin Littafi Mai Tsarki na liwadi a matsayin laifin mutanen Lutu. Mala’iku sun sauko don su kāre Lutu da ’ya’yansa mata, kuma ruwan sama ya halaka birnin. Matar Lutu ma ta mutu.
Annabi Shu'aibu ya aika zuwa Madayana[gyara sashe | gyara masomin]
Aya 11:85-95 ta yi magana game da annabi Shu'aib da aka aika zuwa Madayana. Har ma, mutane sun yi watsi da gargaɗin annabi; a wannan karon, Shu’aibu ya tuna wa mutane halin da mutanen Nuhu, Hudu, Saleh, da Ludu suka kasance. Hakan bai yi tasiri ba, kuma mutane sun hana Shu'aibu mutuwa ta hanyar jifa saboda ya fito daga dangi mai ƙarfi. Shu'aibu da wadanda suka yi imani Allah ne ya kubutar da su. Sa'an nan kuma aka kama waɗanda suka kãfirta da wata azãba daga sama, kuma suka wãyi gari a cikin gidãjensu, kamar ba su zauna a cikinta da kõme ba.