Alhaji Barhath

Daga Wikipedia, Insakulofidiya ta kyauta.
Alhaji Barhath
Rayuwa
Sana'a

Alhaji Barhath (आल्हाजी बारहठ) (wanda kuma ake kira Alhaji Rohadiya) mawaki ne kuma mai sana’ar dawaki a ƙarni na (14) wanda ya shahara wajen bai wa Rao Chunda na Mandor mafaka a lokacin ƙuruciyarsa, wanda ake ganin ya kafa harsashin mulkin Rathore a Marwar.

Iyali[gyara sashe | gyara masomin]

Alhaji Barahath ɗan Charan ne na dangin Rohadiya.[1][2]

Tsari Chunda[gyara sashe | gyara masomin]

Alhaji ya zauna a ƙauyensu da ake kira Kalau dake Jodhpur, Rajasthan. An kashe Viramdev Rathore, sarkin Mahewa kuma mahaifin Chunda a yaƙin da suka yi da Johiyas a wajajen shekara ta( 1383) miladiyya. A wannan Lokacin kuma, Chunda yaro ne kawai. Mahaifiyar Chunda, wacce ake kira da Mangaliyaniji, ta ji tsoron lafiyar Chunda kuma ta gwammace ta nemi kariya gare shi. Ta je wajen Alhaji Barhath na Kalau ta miƙa masa Chunda.[3][4][5][6][7][8]

Bayan tabbatar da tsaron Chunda a ƙarƙashin Alhaji, Mangaliyaniji an ce ya aikata Sati.[1][9][10]

Alhaji ya taso Chunda a ɓoye yana ɓoye haƙiƙaninsa. Da girma Chunda ta kasance tana kiwon shanun Alhaji.

Gabatar da Chunda zuwa Rawal Mallinath[gyara sashe | gyara masomin]

Wata rana Chunda ya gaji yayin da yake kiwon shanu ya kwana a ƙarƙashin bishiya. Da Alhaji ya isa ya leƙa Chunda, sai ya ga maciji ya lulluɓe kan Chunda, a kwance yana barci. Alhaji ya ɗauki wannan a matsayin alamar makomar Chunda a matsayinsa na mai mulki, ya fara horar da shi.

Daga baya, a lokacin da ya dace, Alhaji ya sawa Chunda doki da makamai, ya wuce zuwa Mahewa, ya gabatar da shi a gaban Rawal Mallinath, inda ya bayyana cewa Chunda a matsayin ƙanensa. Mallinath ya ba Chunda nisa fiye da Salodi .

Chunda ya nuna fasaharsa a matsayin jarumi kuma ya fara fadada yankinsa. A cikin shekara ta ( 1395) Eenda Rajputs ya ba Mandor a matsayin sadaki ga Rao Chunda kuma a ƙarshe ya zama babban birnin Rathores . Rao Chunda ya gaji rigar Rathore kuma ya taka rawa wajen tafiyar da Rathores daga bel na Mahewa zuwa Mandor.

Ayoyin Alhaji[gyara sashe | gyara masomin]

Bayan wasu shekaru da aka naɗa Rao Chunda a kan karagar Mandor, Alhaji ya tuna Chunda kuma ya yi fatan ganinsa. Ya yi tafiya zuwa Mandor don saduwa da Chunda amma Chunda bai zo ba. A lokacin ance Alhaji ya yi wannan magana:

Ya Chunda, ba ka tuna Kachars na kauyen Kalau? Wato ta yaya za ku manta da kwanakin kunci? Rayuwa a cikin gidajen sarauta na Mandovar kuma bayan zama irin wannan sanannen yarima, bai kamata ka manta da tsoffin abokanka da abokanka ba da yanayinka a lokacin wahala.

Manazarta[gyara sashe | gyara masomin]

  1. 1.0 1.1 Singh, Sabita (2019-05-27). The Politics of Marriage in India: Gender and Alliance in Rajasthan (in Turanci). Oxford University Press. ISBN 978-0-19-909828-6. In another case, when Viram, the ruler of Khed died, his wife Mangliyani did not commit sati immediately, but started living in her natal village, hiding her identity. Later, her son Chuda was given to Alha Charan while she decided to committed sati. There are references of the sons being handed to Brahmins and Charans before the queen decided to commit sati...In the episode of Rathor Chunda described by Nainsi, it is a Charan who recognizes him as a Rajput, but also equips him with a horse and weapons.
  2. Kothiyal, Tanuja (2016-03-14). Nomadic Narratives: A History of Mobility and Identity in the Great Indian Desert (in Turanci). Cambridge University Press. ISBN 978-1-316-67389-8. Chunda herded the cattle of the Charan. One day when he got tired while herding, he fell off to sleep. Alha happened to come that way, and saw the boy sleeping with a serpent shading his head....The Charan equipped him with a horse and weapons and presented him to his uncle Malo, who granted him a distant thana of Salodi.
  3. Singh, Dhananajaya (1994). The House of Marwar (in Turanci). Lotus Collection, Roli Books. ISBN 978-81-7436-002-1.
  4. Sinh, Raghubir (1984). Rao Udaibhan Champawat ri khyat: Up to Rao Rinmal and genealogies of the Rinmalots (in Harshen Hindi). Indian Council of Historical Research. After the death of Viram, the mother of his minor son, Chunda, had to seek refuge with Alha Charan.
  5. Rāva Udaibhāṇa Cāmpāvata rī khyāta (in Harshen Hindi). Śrī Naṭanāgara Śodha Saṃsthāna, Sītāmau. 2006.
  6. Ujwal, Kailash Dan S. (1985). Bhagwati Shri Karniji Maharaj: A Biography (in Turanci). [s.n.]]. While keeping the secret to himself for fear of Jagmal, Alha brought up Chunda as a Rajput warrior destined to raise the family’s name. Chunda fulfilled the hopes and expectations of his mother and his benefactor.
  7. Gurbaxani, Gitanjali (2018-09-15). Jodhpur: An Insight to a Gourmet Destination (in Turanci). Notion Press. ISBN 978-1-64324-930-8.
  8. Chandra, Yashaswini (2021-01-22). The Tale of the Horse: A History of India on Horseback (in Turanci). Pan Macmillan. ISBN 978-93-89109-92-4. Chunda had in fact had a humble start in life, spending his early boyhood in exile in the home of a Charan in a village, where he made himself useful looking after buffalo calves.
  9. Social Scientist (in Turanci). Indian School of Social Sciences. 2005.
  10. Sethia, Madhu (2005). "British Paramountcy: Reaction and Response by the Nineteenth Century Poets of Rajasthan". Social Scientist. 33 (11/12): 14–28. ISSN 0970-0293. JSTOR 3518063. It is well-known that Charan Alha of Kalau village brought up Rao Chunda of Marwar (c.1383-1423) after his father died fighting against the Joiyas and mother committed sati. So, it is obvious that the Charans had been also active participants in the establishment and functioning of the Rajput polity.