Esiaba Irobi

Daga Wikipedia, Insakulofidiya ta kyauta.
Esiaba Irobi
Ɗan Adam
Bayanai
Jinsi namiji
Ƙasar asali Najeriya
Shekarun haihuwa 10 ga Janairu, 1960
Wurin haihuwa Aba
Lokacin mutuwa 3 Mayu 2010
Wurin mutuwa Berlin
Sana'a gwanin wasan kwaykwayo da maiwaƙe

Esiaba Irobi (1960–2010) mawaƙin Najeriya ne, marubucin wasan kwaikwayo, ɗan wasan kwaikwayo da ilimi.[1][2][3]

Tarihin Rayuwa[gyara sashe | gyara masomin]

An haifi Irobi a ranar 10 ga watan Janairun 1960. Ya yi Digiri na farko a fannin Fasaha a Turanci/Drama da Jagoran Fasaha a Adabin Kwatancen a Jami'ar Najeriya, Nsukka, Jagoran Fasaha a Fina-Finai da wasan kwaikwayo daga Jami'ar Sheffield, Sheffield UK sannan ya yi digiri na uku a fannin wasan kwaikwayo daga Jami'ar Leeds, UK. Ya koyar a Jami'ar Liverpool John Moores a Ingila da Tisch School of Arts na Jami'ar New York, kuma shi ne mataimakin farfesa a fannin wasan kwaikwayo na ƙasa da ƙasa da nazarin fina-finai a Jami'ar Ohio, Athens, Amurka.[4]

Ya mutu a Berlin a ranar 3 ga watan Mayun 2010.[5]

Littafi Mai Tsarki[gyara sashe | gyara masomin]

  • Hangmen kuma sun mutu
  • Nwokedi
  • Hanyar Maƙabarta

Manazarta[gyara sashe | gyara masomin]

  1. Diala, Isidore (2011). "Esiaba Irobi's Legacy: Theory and Practice of Postcolonial Performance". Research in African Literatures. Indiana University Press. 42 (4): 20–38. doi:10.2979/reseafrilite.42.4.20 – via JSTOR.
  2. Abba, Abba A. (2017). "Reinventing The Primordial: Human Blood Ritual and the Lure of Power in Esiaba Irobi's Nwokedi". Journal of Language, Literature and Culture. 64 (3): 183–194. doi:10.1080/20512856.2017.1402470.
  3. Osu, Leon Onyewuchi (January 1, 2011). "A dance on contrasting platforms: African tradition and revolutionary aesthetics in Esiaba Irobi's plays". Tydskrif vir Letterkunde. 48 (1): 151–166. Archived from the original on April 12, 2023. Retrieved April 12, 2023 – via SciELO.
  4. "Esiaba Irobi". International Research Center. 2009.
  5. Diala, Isidore (2010-10-17). "Esiaba Irobi (1960–2010): The journey to Cemetery Road". Vanguard. Retrieved 2021-11-08.