Tajdid

Daga Wikipedia, Insakulofidiya ta kyauta.
Tajdid

Tajdid ( Larabci: تجديد‎ ) kalma ce ta larabci wacce take nufin " sabuntawa ". Yawancin lokaci ana haɗa shi tare da ɗin don ma'anar "sabunta addini ." Magana makamancin haka amma mafi ƙarancin magana ita ce ihya 'al-din ( إحياء الدين ), wanda za'a iya fassara shi da "rayar da addini."

Dalilin tajdid (sabuntawa ko farkawa) shine aiwatar da wannan kyakkyawan ƙirar a rayuwar musulmai, a duk inda kuma a duk lokacin da al'ummar musulmin suka wanzu. Wannan dalilin yana nuna cewa tajdid shine ci gaba da ƙoƙarin musulmai koyaushe don bayyana musulinci da sanya shi aiki a ci gaba da canza yanayi ba tare da keta manufofinsa ba .

Ra'ayin tajdid a cikin al'adar musulinci ana iya komawa ga annabi Muhammad, wanda ya ce "A farkon kowane karni za a samu a cikin wannan al'ummar (al'ummar musulmin) wadanda za su yi kira da a sabunta addini". Irin wadannan mutane ( mujaddadi, ko kuma masu sabunta addinin Musulunci ), ana jin cewa koyaushe suna zuwa ne a lokacin da al'umar Musulmai za su kauce daga hanyar gaskiya da Alkur'ani da sunna suka bayyana (misalin Annabi). Aikin mujaddadi, saboda haka, shi ne mayar da Musulmai asalinsu (Alkur'ani da sunna), tsabtace Musulunci daga duk abubuwan da ba na Allah ba, gabatar da Islama da sanya shi ya bunƙasa fiye da ƙasa a cikin asalin tsarkinsa da ruhu.

Hadisin sabunta imani ya koma ƙarnin farko na Musulunci, tare da khalifa Umar II ('Umar ibn' Abd al-'Aziz), wanda ya hau karagar mulki a shekarar musulmai ta 99 kuma ana girmama shi musamman saboda tsoron Allah, a sabanin magabata. An kalleshi a matsayin mai sabunta imani a zamanin da ake ta mulkin rashin da'a, sannan daga baya mujaddadi da motsinsu a sassa daban daban na duniyar musulinci suka bi tafarkinsa.

Manazarta[gyara sashe | gyara masomin]